Review: Darksiders II
Door Gideon op 27-08-2012 om 07:45
|
Bron: Gamed
|
In menig review over Darksiders werd aangehaald dat de game wel erg veel leentjebuur speelde bij andere series. Een vreemd punt van kritiek, want wat is er mis met het goed overnemen van uitstekende gameplay, het in een nieuw jasje gieten en duizenden gamers een mooi avontuur bieden? Niets, en gelukkig heeft ontwikkelaar Vigil Games met Darksiders II precies hetzelfde gedaan. Beter goed gejat, dan slecht bedacht!
Darksiders I & II spelen zich parallel aan elkaar af. De Apocalyps, gebaseerd op het bijbelverhaal uit het boek Openbaringen, is ingezet en zoals voorspeld door de vier ruiters van de Apocalyps: War, Strife, Fury en Death. De eerstgenoemde en jongste van de vier broeders wordt in het eerste deel beschuldigd van het te vroeg inzetten van de Apocalyps, een oorlog waarin de hel en hemel tegen elkaar ten strijde trekken. De demonen overwinnen, de aarde is niets meer dan een nasmeulende ruďne en de mensheid is uitgeroeid. War, aangewezen als de dader van dit alles, wordt verbannen en de rest is geschiedenis. In het tweede deel trekken we ten strijde met de oudste broer en leider van de vier ruiters, Death. Death gelooft voor de volle honderd procent in de onschuld van zijn broeder en en in tegenstelling tot War, welke zijn onschuld probeert te bewijzen, gaat Death op reis om de schade te herstellen: het terugbrengen van de mensheid.
Om dit voor elkaar te krijgen dienen we uiteraard weer de nodige dungeons te doorzoeken, demonen te slachten en obstakels te overwinnen. Darksiders II is namelijk, net als het origineel, een rasechte actie-adventure met duidelijk raakvlakken met andere series. Sterker nog, als je de game wilt verwoorden dan is een kruising tussen The Legend of Zelda, God of War en Prince of Persia de beste omschrijving. Zoals ik in de inleiding al aangaf klinkt dit als jatten, maar dat is in dit geval helemaal niet negatief. Vigil heeft de diverse genres perfect aan elkaar weten te rijgen en er een coherent geheel van gemaakt met een eigen smoelwerk. Dit laatste zien we terug in het prachtige artwork, de mythologische figuren in combinatie met een stijl die zo van het CD-hoesje van een stevig Rock-album zou kunnen komen en duidelijke overeenkomsten kent met de beter geanimeerde comics. De heerlijk zware en duistere voice-acting, met over-the-top one-liners en een stevig aangedikt script, passen hier uitstekend bij en geven je het idee dat je echt met mythologische helden en bovennatuurlijk eenheden te maken hebt. De soundtrack, die meer dan goed is, tilt het geheel naar een nog hoger niveau met bombastisch en episch klinkende composities.
Darksiders II is op vrijwel elk gebied een vooruitgang op zijn voorganger, te beginnen bij hoofdpersonage Death. Waar War vooral lomp en log was, daar is Death lenig en snel. Klimmen en klauteren gaat soepel en het vechten met een in twee delen gehakte zeis gaat elegant en watervlug. Opvallend verschil is dat je tijdens de gevechten, die hevig gebaseerd zijn op die uit God of War, enkel kunt ontwijken en niet meer kunt blokken. Dit dwingt je als speler om te blijven bewegen, daar waar je in het eerste deel rustig een tijdje kon gaan stilstaan. Naast de zeis kan Death ook een secundair wapen gebruiken, zoals een gigantische hamer of bijl. Deze wapens haal je uit de overblijfsels van je verslagen vijanden en ze hebben elk hun eigen statistieken. Combo’s met verschillende wapens vloeien naadloos aan elkaar vast en eens in de zoveel tijd kun je een vijand met een mooie finisher naar het hiernamaals sturen. Statistieken spelen een veel grotere rol in het avontuur van Death dan in die van War. Niet alleen groeit het personage in levels na het verdienen van ervaringspunten, ook kun je zijn uitrusting aanpassen met gevonden voorwerpen, zoals laarzen, pantsers e.d. Overal vindt je achtergelaten schatkisten en een verslagen vijand laat gegarandeerd de nodige spullen achter welke je in je voordeel kunt gebruiken. Spullen die overbodig zijn kun je laten samensmelten in nieuwe wapens met extra attributen, waardoor het blijft lonen om ze te verzamelen.
Darksiders II kent een veel grotere en meer diverse omgevingen dan het origineel. Dit komt mede doordat Death van wereld naar wereld trekt, daar waar het origineel zich enkel op een vernietigde aarde afspeelde. Het is kleurrijker en afwisselender, maar hierdoor heb je wel minder het gevoel in een grote wereld te zitten in plaats van losse levels. Het werkt niet mee dat Death het ene moment wel over een object kan klimmen, terwijl je het volgende moment door een onzichtbare muur wordt tegengehouden. Het zijn kleine slordigheidjes die je af en toe uit de illusie wekken die de prachtige wereld wel weet op te bouwen. De kerkers die je bezoekt zitten vol met puzzels die origineel zijn, maar nergens dusdanig moeilijk dat je er tientallen minuten naar zit te staren zonder dat je ook maar een meter verder komt. Elke kerker biedt je weer, a la Zelda, een nieuw wapen dat je helpt bij het oplossen van de puzzels en het overkomen van de hindernisbanen. De game is namelijk veel meer platformer dan dat het eerste deel dit was. Death rent soepel over muren, klimt omhoog, springt en duikelt naar alle kanten. Alles gaat vloeiend en soepel en af en toe net even te makkelijk. Het wordt nooit zo erg als in Prince of Persia voor de Playstation 3 en Xbox 360, maar het heeft ook niet de finesse die we zagen in de PlayStation 2, GameCube en Xbox trilogie. Soms lijkt het alsof ontwikkelaars het klimmen en klauteren dusdanig soepel willen maken dat de uitdaging eruit gaat. We willen best tijdig op knoppen moeten drukken! Dat het allemaal uitstekend, soepel en tof oogt is een absoluut gegeven en met de prachtige decors die de game je voorschotelt is het ook zeker geen ondankbare taak.
Zoals gesteld, Darksiders II is op alle vlakken beter dan zijn voorganger. Tel daarbij op dat het genre op de PlayStation 3 en Xbox 360 veel te weinig games heeft gekregen en we kunnen niet anders stellen dan dat fans van actie-adventures als deze absoluut geen miskoop kunnen maken met Darksiders II. De game pakt elementen uit ander games en voegt deze samen tot een geheel met een duidelijk eigen stijl. Het is een ode in plaats van een schande en daarmee ook een uitstekende titel. Het mist hier en daar de afwerking die we terugvinden in de absolute top, ik noem de onzichtbare muren, enkele glitches en soms herhalende taken, maar dit wordt gemaskeerd door al die andere elementen die zo goed zijn uitgewerkt. War en Death hebben hun verhaal verteld en hopelijk krijgt Vigil Games de mogelijkheid om ook Fury en Strife op pad te sturen. Ik kan niet wachten!
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 88 |
| Sound |
89 |
| Graphics |
85 |
| Replay |
80 |
Death Lives en daar mogen we blij mee zijn!
|
86 |
|
|
|
|
 14:40 Achievements Double Dragon: Neon
 07:45 Bravely Default met kleine plaatjes
|
| Reacties (3) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
RvdDungen
op 27-08-2012 om 08:15
[Niv: 1 / Exp: 56]
|
|
Ik vind de setting een stuk minder interessant en dat klimmen en soepel bewegen valt ook vies tegen. Ik heb meerdere keren gehad dat hij niet deed wat ik wil omdat ik de knop wellicht 0.1 seconde te vroeg indrukte. Een degelijke marge waar ik in PoP geen last van had en gruwelijk irritant is. Maar wel een tof spel.
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 27-08-2012 om 18:08
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
De platform gedeeltes vind ik persoonlijk ook wat mislukt. Vaak heb ik dat ik links inhoud en in plaats van een horizontale beweging te doen, klimt ie doodleuk verticaal. Bij sommige gedeeltes is dat erg belangrijk (rijzende lava vloeren anyone?).
Verder is het combo systeem een beetje basic en overbodig bij 97% van de vijanden.
Voor de rest is het wel een enorm toffe game.
Tip: Hou Achidna's fangs bij -> bij ELKE critical hit van welk wapen dan ook = life erbij. Sinds ik dit wapen equipped had, heb ik geen enkele potion meer moeten gebruiken 
|
|
elemeNt
op 30-08-2012 om 02:05
[Niv: 129 / Exp: 6440]
|
De verschillen tussen War en Death zou ik geen 'verbeteringen' noemen. Het is maar wat je persoonlijk fijner vind. Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet fijner dat je leniger en sneller bent en dat je niet meer kan blokken. Het past wel gewoon bij beide karakters, maar ik vond het toffer om met War te vechten. Het klimmen en klauteren vind ik ook iets te soepel gaan en daardoor komen er zoals hierboven al aangegeven wat slordigheids-foutjes al dan niet van de speler.
Wat ik ook tergend vond is het trage menu! Even snel op je map kijken zit er niet bij. Ook zijn de animaties niet altijd even goed (bij rollen van bal) Verder heb ik ook het idee dat de puzzels een stuk makkelijker zijn dan in zijn voorganger. Vind ik persoonlijk wel jammer, maar ik zit ook nog niet heel ver in de game, dus dat kan nog veranderen.
Het items kopen vind ik ook niet echt goed. Of alles is veel te duur of toch niet beter dan wat je al hebt. Het enige dat ik heb gekocht tot nu toe is een potion in het begin... Dit was veel beter in het eerste deel (al kocht je dan skills/upgrades met souls)
@MaartenL, door combo's loopt je Reaper meter sneller vol en dus is het wel handig. Zeker op hogere moeilijkheidsgraad
Gewijzigd door elemeNt op 30-08-2012 om 02:11
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
