Twee jaar geleden verscheen Zombie Apocalypse, een top-down shooter waarbij zombies het moesten ontzien. Het simpele concept bleek voldoende inhoud te hebben om een sequel te rechtvaardigen, welke we ontvangen onder de naam Never Die Alone.

Net als bij het origineel speelt ook deze sequel van bovenaf, waarbij we rondlopen met de linkerstick en richten met de rechter. Het verhaal heeft weinig om het lijf, een viertal karakters komen elkaar tegen en dienen een aanval van zombies te overleven op Halifax Island door zich richting een jacht te begeven dat ze naar vrijheid brengt. De karakters hierbij zijn de pro gamer Jeremy, uitvinder en wapenexpert Alma, de Britse rapper Def Money en de de priester Father Bill. Wanneer je het spel alleen speelt zul je vrij kunnen wisselen tussen de karakters, tevens is het mogelijk om de game coöperatief te doorlopen zodat ieder zijn eigen karakter inneemt.


Ieder van de personages heeft zijn eigen unieke wapens en mogelijkheden, zo heeft Alma bijvoorbeeld een sniper rifle en kan Father Bill zijn teamgenoten genezen. Om de persoonlijkheid verder naar voren te brengen heeft ieder zijn eigen teksten, hetgeen redelijk goed naar voren komt, op de irriterende Jeremy na. Omdat het spel niet al te lang is, met ongeveer twee uur zul je deze doorlopen hebben, is getracht de replaywaarde omhoog te brengen met andere zaken. Ten eerste is er een klein RPG element waarbij we een vijftal zaken uit kunnen breiden, te weten snelheid, melee aanvallen, het vuurwapen, het te gooien wapen en de speciale mogelijkheden. Met opdrachten kunnen we verder onze rating verhogen binnen een level, denk aan het voltooien van dit level binnen een bepaalde tijd of zonder dood te gaan.

Om een verdere verdieping aan te brengen is er een Survival Mode aanwezig in twee varianten: Classic en Blackout. De laatstgenoemde omringt de karakters met een licht omdat de rest in het donker gehuld blijft, maar helaas kampen beide varianten met hetzelfde probleem. Daar waar je in het hoofdverhaal ieder hoofdstuk geheel nieuwe zombies tegen komt is de variatie in Survival vrijwel niet aanwezig, waardoor de moeilijkheidsgraad erg laag ligt. Aangezien behaalde progressie, denk aan hogere levels en opgehaald geld, niet meegenomen kan worden is de Survival Mode het spelen vrijwel niet waard, of je moet waarde hechten aan de achievements / trophies die hiermee samen gaan.


Zoals gezegd is Zombie Apocalypse: Never Die Alone zowel alleen als met vrienden te spelen, waarbij het echte plezier natuurlijk bij laatstgenoemde ligt. Toch hoeven we niet te vrezen, wanneer je alleen speelt weet de computer de overige rollen goed in te vullen, ondanks dat ze weinig gebruik maken van de te gooien wapens en speciale mogelijkheden. Enige frustratie ligt hem dan ook niet op dit gebied, maar op de onoverzichtelijke situaties die soms in de levels aanwezig zijn. Het is op deze momenten dat je door onvoldoende zicht op het spel de dood weet te vinden en gehele stukken opnieuw moet doorlopen. Het is één van de vervelende bijsmaken die de game teweeg brengt, want in de basis is het een leuke zombieshooter die je meermaals zult doorlopen, al was het maar om betere scores binnen te halen of de additionele opdrachten te vervullen. We kunnen niet spreken van een toptitel, maar voor 800 MS Points / € 9,99 is het zeker het overdenken waard.