In 1999 verscheen Rayman 2 onder andere op de Nintendo 64. De game ontving zeer positieve reviews en sommigen beweerden zelfs dat Rayman 2 het 3D-platformgenre opnieuw uitvond. Inmiddels is het 2010 en kunnen we dit avontuur nogmaals op onze iPhones en iPods beleven dankzij Gameloft. Is dit een heropleving van de klassieker, of heeft Rayman 2 de tand des tijds niet doorstaan?

Gameloft, ik vind het maar een excentrieke ontwikkelaar. Hoewel de ontwikkelaar zeker de mankracht en het talent heeft om een eigen, unieke en leuke game te ontwikkelen, blijft het dikwijls toch bij ‘net niet’. Modern Combat: Warfare miste de afwerking en N.O.V.A. was bijna een letterlijke port van Halo. Nu komt men met een port van Rayman 2, een game die bij veel mensen een speciaal plekje in hun hart heeft ingenomen. Ikzelf heb het origineel nooit gespeeld en was dan ook erg benieuwd naar het resultaat van deze port, maar jammer genoeg moet ik stellen dat deze Gameloft game opnieuw te kort schiet.


Een groot obstakel waar ontwikkelaars met de iPhone en iPod Touch over struikelen is het ontbreken van fysieke knoppen, je zal het moeten doen met een virtueel pookje of D-Pad. Bij veel genres maakt dit gemis nog niet zo heel veel uit, maar bij de besturing in een platformgame is het funest. En juist op dit punt faalt Gameloft hard in Rayman 2. Je hebt een klein pookje tot je beschikking, welke maar een klein gebied kent waar je bewegingen geregistreerd worden, je ‘slipt’ dus gemakkelijk over dat gebied heen. Ook Rayman zelf heeft gebreken, hij reageert namelijk nogal langzaam. Het lijken misschien details, maar wanneer je op een richel loopt komt het vaak neer op geluk. Ben je met je verkeerde been uit bed gestapt, dan zou het zomaar kunnen dat je dat stuk – wat een gemakkelijk stuk in de game zou moeten zijn – meerdere malen over moet doen. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Maar dit zijn niet de enige punten van irritatie. Rayman 2 werd gemaakt in de tijd toen ontwikkelaars nog experimenteerden met 3D werelden. Dit resulteerde bijvoorbeeld vaak in een waardeloze camera. Jammer genoeg vinden we deze boosdoener ook terug in de port van de game. Dikwijls komt de camera vast te zitten in een hoekje waardoor je niet kunt zien waar je naartoe moet. Gelukkig is het mogelijk om de camera wat te verstellen door met je vinger over het scherm te schuiven. Het is ook mogelijk om de wereld door de ogen van Rayman te bekijken door op het – veel te kleine – oogje in de linkerbovenhoek te drukken.


Gelukkig valt er niet alleen te zeuren over Rayman 2. Zo ziet de game er best goed uit. Spijtig genoeg is het scherm van de iPhone en iPod Touch te klein wat betekent dat je alsnog vaak het overzicht verliest. Daarnaast kent de game goede soundtrack met lekkere funky liedjes die je zo mee kan fluiten. Ook het verhaal is eens wat anders en zit vol met humoristische secties. Sommige grappen zijn vandaag de dag misschien niet zo grappig meer, maar toch zorgt het voor een leuke afwisseling.

Natuurlijk zal er een gevoel van nostalgie meespelen bij deze game. Ik heb daar niets over te zeggen aangezien ik de originele game niet gespeeld heb, maar als jij dat wel hebt gedaan zou het zomaar kunnen dat je nog een puntje kan optellen bij de eindscore wegens nostalgische factoren. Dat maakt de game er echter niet beter op. De kleurrijke graphics en leuke muziek doen de klungelige besturing en irritante camera niet vergeten. Het lijkt erop dat Gameloft met Rayman 2 even een snelle port heeft geproduceerd en daarmee hoopt makkelijk geld binnen te halen. Maar wij raden je ten zeerste af dit avontuur aan te schaffen, vandaag de dag zijn veel betere platformers (ook op de iPhone) beschikbaar.