Neem de gameplay van Harvest Moon, en voeg daar een mooie sprookjeswereld aan toe plus wat oude ruďnes en monsters, en je hebt de formule van Rune Factory te pakken. En die blijkt succesvol. Na twee delen op de DS en alweer de derde aangekondigd, was het tijd voor een Wii versie, Rune Factory: Frontier genaamd. Wij keken alvast of het wat is geworden.

”Nee he, ben ik nu een remake van Rune Factory: A Fantasy Harvest Moon aan het spelen?!'' Dat is het eerste wat ik dacht toen ik Rune Factory: Frontier opstartte. We zien onze grote vriend Raguna en hij is opzoek naar Mist. Raguna en Mist waren de hoofdpersonen van Rune Factory: A Fantasy Harvest Moon op de DS, die wij trouwens met een nette 84 beloonden. Het is gelukkig geen remake, maar de inleiding is wel erg vaag, net als in het DS deel. Raguna zoekt Mist op nadat zij weg is gelopen, en komt haar dan bij toeval tegen in de kerk van Trampoli. Mist is op zoek naar een persoon uit haar dromen, en dat leidde naar dit stadje. Voor Raguna 'ik wil niet' kan zeggen, biedt Mist hem al een vrijstaande boerderij aan en begint jouw lange avontuur.


Het eerste wat je opvalt wanneer je uit de kerk stapt, zijn de prachtige omgevingen waarin je loopt. Sprookjesachtige bossen, natuurgetrouwe watervallen, een authentiek oud stadje... Ja, Rune Factory: Frontier is werkelijk prachtig, afgezien van de statische modellen van de personages. Je speelt in een wereld waarvan je dacht dat alleen Nintendo die kon creëren. Voor al die pracht en praal moest echter wel een offer gebracht worden: laadtijden. Loop je je huis uit? Dan krijg je een laadscherm van vier tot zes seconden te zien. Dit valt natuurlijk nog mee. Maar als je bijvoorbeeld vanaf jouw huis naar het grote meer wilt lopen, alleen voor één voorwerp, dan heb je al gauw 30 seconden naar een laadscherm gekeken, terwijl je maar vier ŕ vijf seconden in een gebied blijft. Het went wel een beetje na verloop van tijd, maar de laadschermen laten de illusie van een grote wereld speelt vervagen.

Want dat is wat de makers je willen laten denken: dat je in één grote wereld speelt en dat je mag doen wat je wilt. Jammer genoeg hebben de makers dat concept wel erg ver doorgevoerd. Je kunt natuurlijk altijd doen wat je wilt, maar daarvoor heb je wel het gereedschap nodig en in het begin heb je alleen nog maar een schoffel en een gieter. Wil je bijvoorbeeld ook een bijl? Daarvoor moet je eerst een wapen krijgen, daarna naar een bepaald punt gaan in de eerste grot (en om daar in te komen, moet je weer één bepaalde plant water geven), de hamer krijgen, een aantal dagen wachten en dan meerdere keren met een bepaald personage praten om de juiste zin te triggeren. Niemand stuurt je in de goede richting, dus je moet vooral veel uitproberen. Dit is gewoon een typisch voorbeeld van slecht design, want dit kan niet de bedoeling zijn geweest van de makers. Door zulke akkefietjes in het begin van de game heb je gelijk al geen zin meer om te spelen. Geen goed teken.


Maar na een paar uur flink doorbijten, krijg je de ware aard van de game te zien. Personages beginnen te verschijnen in de stad, je maakt vrienden, je krijgt je eerste zwaard en je mag monsters verslaan in de grote grotten! En dat is duidelijk het sterkste punt van de game: de grote grotten. Hier kun je – laadschermvrij! – doen wat je wilt. Vissen? Waarom ook niet, heb je nog wat te eten vanavond. Toch liever plantjes planten en oogsten? Er zijn akkers genoeg. Later in het spel leer je nog dat de 'Spirits' (elementen die in het hele spel rondvliegen) je kunnen helpen het klimaat rond de akkers te beďnvloeden. Maar je bent natuurlijk gekomen voor actie, gelukkig zijn er daarvoor genoeg monsters en wapens om je mee te amuseren. Ik las ergens een zin die Rune Factory: Frontier precies beschrijft: ''Je koopt het spel voor het verbouwen van plantjes, maar je blijft door de grotten''.

Er is zoveel dat we nog niet besproken hebben. Zo is de muziek over het algemeen erg mooi en rustgevend. Je kunt ook weer je eigen wapens en medicijnen maken, wat erg diep gaat. Maar dit zijn allemaal dingen die je liever zelf ontdekt. De makers hebben er wel een potje van gemaakt qua design en de laadtijden zijn lang, maar de leuke gameplay overheerst deze irritaties grotendeels. Er staan al enkele uren op de teller, maar we hebben nog lang niet genoeg gespeeld om een definitief oordeel te geven. Toch durven we alvast te stellen dat dit een erg diepe RPG voor de Wii is en zeker aan te raden is aan RPG en Harvest Moon fans. Rune Factory: Frontier komt begin 2010 in Europa uit en tegen die tijd hebben we de review voor je klaar liggen.