Je kent het wel, zo'n oude game waar je zulke mooie herinneringen aan hebt. Zo'n eentje die er in je gedachten prachtig uitziet, heerlijk speelde en je vele uren opzoog in een doldwaas verhaal. Maar de games blijven komen, en langzaamaan zakt de titel steeds verder weg in dat stoffige kamertje genaamd 'geheugen'. Zo'n game is Broken Sword: Shadow of the Templars voor mij. Grote verschil is dat na 13 jaar deze game niets heeft ingeboet ten opzichte van mijn herinneringen.

Broken Sword: Shadow of the Templars is een redelijk traditionele point & click adventure, en het eerste deel uit de langlopende serie. De game start wanneer Franse fotojournalist Nicole Collard, kortweg Nico, wordt uitgenodigd op gesprek bij de nationale held Pierre Carchon. Wanneer ze, nog voordat het gesprek is begonnen, getuige is van een brute moord zet ze alles op alles om uit te zoeken wie er achter de daad zit. Een dag later is de Amerikaanse toerist George Stobbart bijna zelf het slachtoffer, wanneer een vredig cafeetje in Parijs wordt opgeblazen door een clown. Niet geheel toevallig zou Nico daar op dat moment een ontmoeting hebben met een onbekende man welke haar meer kon vertellen over de moorden. George en Nico besluiten samen op onderzoek uit te gaan, een avontuur wat hun niet alleen door Parijs, maar ook Ierland en vele andere locaties zal leiden.

Het verhaal in point & click adventures is van groot belang en Broken Sword: Shadow of the Templars scoort hier uitmuntend. Het blijft constant spannend en niet alles is wat het lijkt. Oude bekenden met de serie zullen uit bovenstaande alinea al hebben opgemerkt dat de start van het avontuur is aangepast. Er zijn nieuwe delen toegevoegd waarin je met Nico speelt en meer over haar achtergrond te weten komt. Deze delen zijn naadloos in het al bestaande verhaal verweven en het schrijfwerk is ook nu weer van hoog niveau. De game is het best te vergelijken met de Da Vinci Code; een pageturner, constant spannend, en een verhaal dat zowel het heden als het verleden tot zich neemt met de Tempeliers-geschiedenis als thema.


De teksten in het spel waren in 1996 al scherp en zijn dat nog steeds, inclusief de nieuwe gedeelten. De gortdroge opmerkingen van George en de sarcastische passages van Nicole werken op de lachspieren en maken dat ze gegarandeerd na enkele uurtjes tot je favoriete gamepersonages behoren. Ook de andere karakters in Broken Sword zijn goed neergezet, met stereotype reacties, zoals we die graag zien. Door de nieuw toegevoegde animatie tijdens de gesprekken komen de karakters nog meer tot leven, alsof je een comic in beweging bekijkt op je TV. Boven in beeld is een uitvergroting te zien van de gezichten, welke tijdens de gesprekken van uitdrukking veranderen. Tot mijn verbazing bewegen de monden helaas niet, iets wat ik stilletjes toch had gehoopt. Gelukkig wordt dit 'minpuntje' teniet gedaan door de uitstekende voice-acting, met als hoogtepunten George en Nico zelf. Opvallend is dat, terwijl de stemmen al erg goed waren ingesproken in de originele game, de nieuwe gedeelten zelfs nog ietsje beter zijn.

Toch is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn met deze Director's Cut. De kwaliteit van het geluid laat namelijk sterk te wensen over, en dat is doodzonde, omdat de teksten en stemmen op zich wel goed zijn. Echter lijkt het af en toe alsof het geluid door een blikje is opgenomen (het Baten Kaitos syndroom), en ook het volume wisselt. Het lijkt erop dat men dit niet goed voor elkaar kon krijgen, want het origineel had hier geen last van. Ook de achtergrondmuziek ontkomt er niet aan, af en toe lijkt het harder te gaan, waardoor je moeite moet doen om de stemmen te horen. Zonde, want de muziek is nog steeds zeer de moeite waard en goed op zijn plaats.

Broken Sword is een uitstekende game voor zowel de beginner als de gevorderde speler. In tegenstelling tot andere games in het genre zijn de puzzels vrijwel altijd logisch, zonder dat ze idioot makkelijk worden. Af en toe kom je even vast te zitten, maar wanneer je de oplossing hebt gevonden bekruipt dat trotse gevoel je, dat gevoel dat dit soort games zo mooi maakt. Mocht het allemaal toch te moeilijk zijn, dan kun je het hint-systeem inschakelen, dat je op weg helpt zonder meteen de oplossing aan te rijken. Ook de WiiMote wordt, naast het aanklikken van de omgeving tijdens het spelen, gebruikt tijdens enkele puzzels, zowel in de nieuwe als de oorspronkelijke delen. Zo zul je af en toe moeten kantelen en slepen, door de controller zelf te kantelen of door met de pointer te richten.


Nieuw in deze Director's Cut is, naast het hintsysteem en de toegevoegde delen, het dagboek. Hierin kun je precies nalezen wat je ook alweer gedaan hebt, wat ideaal is voor de gamer die af en toe een stukje wil spelen. Revolution Software, ontwikkelaar achter de game, heeft ook goed doorgehad dat P&C Adventures games zijn welke veel mensen graag met twee spelers spelen; vier ogen zien nu eenmaal meer dan twee. Men heeft hier handig op ingespeeld, een tweede speler kan met een tweede WiiMote op het scherm zaken aanwijzen en rondkijken of er nog plaatsen zijn welke de eerste speler over het hoofd heeft gezien.

Broken Sword: Shadow of the Templars Director's Cut was één van de beste games in het genre en dat is het nog steeds. Het verhaal is uitmuntend, de karakters dynamisch en de puzzels passen perfect in het geheel. De nieuwe delen zijn naadloos verweven in het geheel en hoewel de game ietwat gedateerd oogt, is het nergens storend. Helaas is het geluid niet constant, een smetje op een verder prachtig avontuur voor fans van het genre. Heb je een Wii, heb je genoten van parels als Grim Fandango, Sam & Max, MonkeyIsland of, recenter, Zack & Wiki of Another Code, dan ben je eigenlijk verplicht om deze titel in huis te halen. Waar wacht je nog op?