Begin 2009 lanceert Nintendo verschillende spellen voor de Wii. Het bijzondere aan deze spellen is dat ze al voor de GameCube zijn verschenen. De GameCube is redelijk geflopt en dit is de reden dat veel gamers deze spellen zijn misgelopen, terwijl er genoeg kwaliteit in deze titels te vinden valt. Met een remake geeft Nintendo ze een nieuwe kans. Onlangs kwam zo Mario Power Tennis naar de Wii.

Je kunt het bestempelen als goedkoop en simpel, maar de bedoeling van Nintendo lijkt oprecht. Er is na Wii Sports namelijk nauwelijks een lekker tennisspel uitgekomen en waarom dan niet een game pakken die in het verleden hoog scoorde? Ik had in ieder geval wel zin om eens met de unieke personages van Nintendo een balletje te slaan. Hierbij moet ik als eerste melden dat ik de GameCube versie niet heb gespeeld, precies zoals Nintendo het bedoeld heeft. Het eerste dat me opvalt is het enorm lange introfilmpje wat eigenlijk helemaal nergens op slaat, maar toch een glimlach op mijn gezicht weet te toveren. Een ware battle tussen Mario en Luigi tegen Wario en Waluigi wordt een feest voor het oog. Het moge duidelijk zijn dat ook in deze tenniswereld de concurrentie scherp is.

Allereerst moet je jezelf afvragen of je het erg vindt dat je een GameCube spel speelt. Eerlijk is eerlijk, het spel is grafisch een beetje opgepoetst, maar het zijn geen next-gen graphics, zelfs niet voor de Wii. Als je al met een norse instelling aan de game begint dan zal het niet veel worden. Wat mij betreft kan ik beginnen, klaar om iedereen te verslaan in de Peach Dome, daar waar de toernooien gehouden worden.


De speelmodes van het spel lijken vrij standaard. Je kunt gewoon een potje meppen volgens jouw regels, een toernooitje spelen of even oefenen. Dan heb je ook nog de Special Games mode. Deze mode bestaat eigenlijk uit een serie minigames welke weer vrij te spelen zijn door verschillende toernooien door te spelen en te winnen. Zo zul je bijvoorbeeld een muurschildering in moeten kleuren door de verfballetjes tegen het vlak te slaan. Dit moet enigszins nauwkeurig gebeuren, want Mario met een rode snor kan natuurlijk niet. De spelletjes zijn leuk om door te spelen, maar geven weinig kracht aan de game. De echte kracht zit hem natuurlijk in de multiplayer.

Het belangrijkste in dit spel is uiteraard het tennissen zelf. Dit is natuurlijk véél uitgebreider dan het tennissen van Wii Sports. Het tennissen op zich lijkt allemaal heel normaal, maar je kunt speciale bewegingen uitvoeren zodra je energiemetertje vol is. Deze meter vul je sneller door al geruime tijd in positie te staan als de bal jouw kant op komt. Hiermee laad je jezelf op waardoor je slag sterker wordt. Zodra de meter vol is, kun je twee verschillende bewegingen doen, een verdedigende en een aanvallende. Dit wordt bepaald door het bereik van je racket. Als je binnen bereik van de bal bent, dan zal er een aanvallende powermove op het scherm tevoorschijn komen welke vrij moeilijk te blokken zou moeten zijn. Ik speelde vooral met Diddy Kong en in de latere toernooien waren mijn tegenstanders absoluut niet onder de indruk van mijn powermove, wat een beetje slap aanvoelde.

Als je niet in bereik van de bal bent, dan volgt een verdedigende move. De speler zal dan zorgen dat hij binnen no-time wél in bereik is van het balletje. Deze powermoves bevriezen het spel en het voelt allemaal net een beetje té over de top. Ook kreeg ik een beetje het gevoel dat Powermoves deze game moeten maken of kraken, in de singleplayer gebruikt je tegenstander het in ieder geval om de haverklap en dat haalt het ritme uit het spel. Als een bal hoog opkomt verschijnt er een ster op het veld. Als je in deze ster gaat staan en vervolgens de bal terug mept dan kan hier bijvoorbeeld een smash uitkomen. Deze moves zijn ook erg moeilijk te stoppen. Dit zorgt ervoor dat het in de moeilijkere games van de singleplayer gewoon zaak is om je powermoves te bewaren voor verdedigende shots, en constant de sterren op te zoeken opdat je de bal makkelijker buiten je tegenstander zijn bereik kunt slaan.


De singeplayer is dus misschien leuk voor een keertje, maar het zal je niet erg lang bezighouden, maar nu zal ik je een geheimpje vertellen. Mario Power Tennis is net zo goed een party-game als Mario Party zelf. Toegegeven, mijn real life tegenstanders bakten er niet zo heel veel van, maar wat hebben we gelachen. Er kan met vier man gespeeld worden en dat zorgt wellicht voor totale chaos. Hier in de huiskamer werd dan ook regelmatig geroepen “GA NOU VERDOMME EENS NAAR HET NET TOE!” als ik weer zo’n smerig balletje speelde die net over het net valt. Heerlijke fun, ook met de special games bleek het zeer vermakelijk om te kijken wie ze sneller uit kon spelen. De online multiplayer schittert door afwezigheid en dit had héél goed kunnen worden, als Camelot er maar wat tijd in gestoken had.

Oké, het spel is leuk en aardig, maar dat was hij op de GameCube schijnbaar ook al. Het spelen met de WiiMote zou hetgeen moeten zijn waarom je deze game (opnieuw) speelt en dus verwacht ik van Camelot dat ze extreem veel zorg hebben gedragen aan de nauwkeurigheid van het slaan. Helaas voor ons, want dat is ze dus niet gelukt. In de handleiding staan enkele moves die je kunt doen, zoals slicen, lobjes maken en normale forehands en backhands. Ik moet zeggen dat ik betwijfel of mensen ook echt zo uitbundig staan te tennissen, maar voor de gein probeerde ik deze moves te doen. Hoe vaak ik dezelfde beweging ook maak, het is een kwestie van geluk of de move ook op mijn scherm verschijnt. De ene keer lukt hij perfect, maar negen van de tien keer lijkt het nergens op. Dat vind ik een ernstige fout voor een New Play Control game, gezien ik zeker weet dat ik de move goed uitvoer.

Uiteindelijk voelt het spel niet heel goed aan. Ik zeg je aan het begin van de review dat er geen tennisspellen op de Wii zijn, maar eigenlijk mag je deze game daar ook niet bijzetten. Het heeft wel met tennissen te maken, maar het spel is gewoon één grote partygame. Als ik de game bekijk als tennisgame dan zou de game veel lager scoren dan dat hij nu doet. Mario Power Tennis is een leuk spelletje voor mensen die met familie en vrienden willen spelen. Het gemis van een online multiplayer is wel erg kwalijk te nemen. Deze had Mario Power Tennis ook voor de eenzame speler interessant gemaakt. Gezien het feit dat het spel maar €30,- kost kan het een leuke toevoeging zijn op je partygames!