Bij de term Survival Horror denken de meeste gamers vooral aan Resident Evil. Deze klassieker was echter niet de eerste van het genre. In 1992 kwam Alone in the Dark uit, een game die nooit meer door zijn opvolgers geëvenaard werd.

Deel drie bracht ons echter weer zombies, halverwege het spel, en dit keer waren het ondode cowboys die de arme Carnby met revolvers en geweren bestookten. En geen geesten dit keer, nee, het was radioactieve spul die voor dit mysterie verantwoordelijk was. Niet alleen strompelden er namelijk ondoden maar ook gemuteerde monsters rond. Het was duidelijk waar Infogrames besloot zijn ideeën te halen – AitD was Resident Evil in het Wilde Westen.

De Alone in the Dark serie liep steeds verder weg van de originele sfeer. Daarbij bleek de serie op het gebied van graphics en gameplay nauwelijks veranderd. De grafische engine liep in het derde deel op zijn laatste benen en was er weinig echte vernieuwing op besturingsgedeelte. Daarmee was dit deel niet slecht, de kritieken bleven net als voor zijn voorganger positief, maar aan het origineel konden ze helaas niet tippen.


Alone in the Dark: The New Nightmare beloofde naar haar wortels terug te keren. Meer dan een belofte werd het echter niet. Infogrames had iets teveel naar de X-files en The Matrix gekeken want paranormaal detective Edward Carnby veranderde in Agent Mulder in een lange zwarte leren jack. Daarnaast leek het plot en de basisgame wel erg veel op die van een bepaalde Japanse horrorgame.

In alle eerlijkheid was ook deze AitD niet slecht. Grafisch zag het prachtig uit en er was een nieuw spelelement bijgekomen. Carnby en partner Alien Cedrac moeten het opnemen tegen zogenaamde Creatures of the Dark, die bijzonder slecht tegen licht kunnen. Door middel van een zaklamp kunnen ze verdreven worden. Deze toorts diende niet alleen als baken van licht in een heel duistere wereld ook kon je er puzzels mee oplossen en hints ontdekken.


Dat was jammer genoeg het enige interessante aan de game, want andere game-elementen, die de serie zo charmant maakten, waren verdwenen. Carnby kon niet meer schoppen of slaan, de meeste puzzels waren te makkelijk voor woorden en het hele mystieke was nu definitief door de biologische horror vervangen. Alone in the Dark werd steeds meer een Resident Evil kloon. Tel daarbij een afschuwelijk savesysteem bij op en je had niet echt een superspel.

De Alone in the Dark serie is daarom steeds meer in het slop geraakt. Het succes en de sfeer van de eerste game werd nooit meer overtroffen. Sterker nog, er werd steeds meer van afgeweken. Helaas zal de nieuwste aflevering in de serie op het eerste gezicht weinig mythische horror met zich meebrengen. Maar wellicht brengt het iets anders waardoor het origineel definitief wordt vergeten.