Avencast: Rise of the Mage is een actie-RPG die ontwikkeld is door de kleine Oostenrijkse ontwikkelaar Clockstone. De hoofdpersoon is een jonge magiër, die al in zijn jeugd een grote aanleg voor magie vertoonde en daarom les krijgt op Avencast, de academie voor magiërs.

Met deze introductie klinkt het verhaal erg als Harry Potter, wat aan het begin van de game ook het geval lijkt te zijn, wanneer je klusjes opknapt voor je leraren en je medeleerlingen. Dit verandert snel: voor je eindexamen moet je in een grot op zoek naar een magisch kristal. Succes wordt snel geboekt, maar bij terugkomst naar Avencast blijkt dat de academie onder aanval is door demonen. Jouw taak is het om de bron hiervan te zoeken en ze weer te verdrijven.

In deze RPG heb je dus niet de keus uit verschillende types personages, maar speel je enkel met een magiër. Wel kun je kiezen uit twee verschillende soorten magie om je op toe te leggen, blood magic en soul magic. Blood magic omvat alle spreuken die effect hebben op de stafgevechten, hiermee kun je bijvoorbeeld krachtige mokerslagen uitdelen of je wapen giftig maken. Soul magic zijn de afstandsspreuken, zoals het werpen van meteoren of het aanleggen van vlammenzeeën. Tijdens het levelen krijg je een aantal punten die je kunt verdelen om je karakter sterker te maken of om nieuwe spreuken te leren. Deze spreuken zijn ingedeeld in skill trees, zodat je eerst de zwakkere spreuken moet leren voor je de sterkere kunt krijgen. Al vrij snel in de game moet je een keuze maken voor één van de twee types spreuken. Hierna ben je sterker in de gekozen klasse, maar kun je ook nog steeds de spreuken uit de andere klasse gebruiken. Naast deze twee hoofdrichtingen is er nog een derde, ondersteunende klasse, de summoning spells, waarmee je wezens kunt oproepen om je te helpen.


De besturing van de game is aan het begin even wennen. In plaats van de game bijna volledig te besturen met de muis, zoals vaak het geval is bij actie-RPG’s, wordt het toetsenbord hier veel gebruikt. In deze game is in beweging blijven dan ook belangrijk. De strijd inrennen om op de vijand in te gaan hakken is een goede methode om snel dood te gaan. Veel beter is het om in beweging te blijven en ontwijkende rollen te maken om zo uit de buurt van de wapens te blijven. Een goede toevoeging is het gebruiken van simpele toetsencombinaties om de spreuken te gebruiken. Deze combinaties bestaan uit twee richtingstoetsen, gevolgd door de linkermuisknop voor blood magic spreuken en de rechter voor soul magic.

Op deze manier heb je alle spreuken snel paraat en hoef je ze niet op hotkeys te zetten, hoewel dat laatste wel een mogelijkheid is. Voor de camera heb je de keuze uit drie standen. De aangeraden stand, genaamd expert, vond ik eigenlijk alleen maar irritant. De camera moet je dan steeds handmatig bijdraaien en omdat je karakter in de richting van de muisaanwijzer kijkt is het lastig om hem om te draaien. De follow modus werkt heel wat logischer. Hiermee staat de camera altijd achter je personage, zodat je simpelweg je karakter kunt draaien door je muis links en rechts te bewegen. Zo heeft de besturing veel weg van die van andere third person games.

De gameplay bestaat voornamelijk uit het lopen door de omgeving en alle vijanden die je tegenkomt te doden. Naast het volbrengen van de hoofdquest, waarmee je het verhaal verder brengt en nieuwe gebieden opent, zijn er ook een aantal sidequests te voltooien. Deze quests zijn vaak niet erg ingewikkeld. Het doel staat op je minimap aangegeven, en om veel van de quests te voltooien hoef je hier enkel naar toe te gaan om vervolgens met iemand te praten, een voorwerp te gebruiken of op een andere manier de actieknop te gebruiken. Terwijl je op weg bent naar deze doelen zul je heel veel moeten vechten, een activiteit die je verreweg de meeste tijd kost in deze game. Dit vechten werkt simpel: met de linkermuisknop val je aan met je staf, met de rechter schiet je een projectiel af, en zoals al eerder gezegd gebruik je je magie via knoppencombinaties. Mana, benodigd voor magie, en gezondheid vullen automatisch weer bij, maar dit proces kun je ook versnellen door potions te slikken.

De vijanden, variërend van bezeten magiërs tot grote, vliegende larven, gaan vaak niet zo makkelijk tegen de vlakte. Ze hebben flink wat schade nodig, en delen van hun kant ook rake klappen uit, waardoor je goed op je hoede moet zijn tijdens de gevechten. Hier staat tegenover dat de AI niet al te goed is. Vaak zullen ze simpelweg proberen met zoveel mogelijk op je af te komen en je de pan in te hakken, veel variatie in deze tactiek kom je niet tegen. Ook vallen een aantal vreemde reacties van de AI op. Als je bijvoorbeeld een firewall plaatst, gebeurt het vaak dat de AI er meerdere keren moedwillig doorheen zal lopen, en een vijand die veel afstandsaanvallen gebruikt zal veel stil staan zodat hij makkelijk ten prooi kan vallen aan een sterke magische aanval van jouw kant.

Nadat je de vijanden verslagen hebt is het, zoals gebruikelijk, zaak om zoveel mogelijk spullen mee te nemen om te verpatsen en betere uitrusting te kopen. Ter afwisseling van de gevechten komen er enkele puzzels voorbij, die een rustmomentje weten in te lassen. Echte hersenkrakers zijn dit niet te noemen, de meeste puzzels zijn na een minuutje opgelost. Je bent dus voornamelijk bezig met vechten, iets dat na een tijdje wel aardig repeterend wordt. Vooral in het eerste gedeelte van de game, waarin je nog op de academie rondloopt, zul je weinig afwisseling zien in vijanden of omgeving.


Grafisch gezien is de game weinig speciaal. De karaktermodellen en omgevingen zijn niet erg goed gedetailleerd en hebben ook niet echt bijzondere texturen. Dit is een kwaliteit die enkele jaren geleden ook al goed haalbaar was. De speciale effecten zijn bij hierbij erg opvallend: deze zijn namelijk wél goed. Vooral als je wat beter wordt met soul magic en kolossale projectielen afvuurt krijg je heerlijke effecten te zien waarbij bloom goed gebruikt wordt. Ook de vuren zien er goed uit, met kolossale zwarte rookwalmen erboven.

Het geluid is een mengeling van goede en slechte punten. Er zit een flink verschil in de kwaliteit van de stemacteurs: sommigen gaan goed mee in hun rol en weten de juiste intonaties te gebruiken, bij anderen is het duidelijk dat ze aan het voorlezen zijn en veel te overdreven articuleren. De geluidseffecten klinken goed, hoewel de selectie weinig uitgebreid is. Wel vreemd is dat de klappen die je uitdeelt met je stok bij sommige types vijanden niet te horen zijn. De muziek is leuk om naar te luisteren, maar de verschillende melodieën worden jammer genoeg teveel herhaald. Zo zijn er weliswaar verschillende gevechtsmuziekjes, maar omdat deze gekoppeld zijn aan een gebied en je vaak veel tijd in hetzelfde gebied doorbrengt zul je er na een tijdje wel zat van worden.

Avencast is uiteindelijk een weinig opmerkelijke RPG geworden. Het gebruik van het toetsenbord om de speler wat meer besturing te geven over het karakter en tegelijk het ontwijken belangrijk te maken was een goede zet, maar dit doet te weinig om de titel bijzonder te maken. Hiernaast is het een redelijke standaard actie-RPG: eenvoudige quests, een paar puzzels, en heel veel vechten, wat jammer genoeg na een tijdje repetitief wordt. De game is niet erg slecht, maar doet ook te weinig om zich te onderscheiden.