Konijnen kunnen niet voetballen, niet melken en geen deuren dichtdoen, maar ze kunnen ons wel vreselijk laten lachen. Rayman Raving Rabbids was daardoor één van de best verkopende Wii launchtitels. Geen wonder dat die leipe langoren opnieuw mogen opdraven.

En dit keer spelen de Rabbids de hoofdrol. Tenminste, Rayman moet hun hoofdkwartier infiltreren om achter hun nieuwe snode plannen voor werelddominantie te komen. Uiteraard kan dat enkel door middel van het aantrekken van een konijnenpak, dus zien we de man zonder zichtbare ledematen nauwelijks in deze game terug. Niet dat we dat erg vinden, hoe meer hysterisch krijsende konijnen, hoe beter.

De game zelf lijkt op belangrijke punten wat aangepast. Zo ligt de nadruk meer op de multiplayer. In het vorige deel moest je soms zo lang op je beurt wachten dat de lol voor de rest van de spelers er snel vanaf ging. Deze keer speelt iedereen – op een enkele rodeorit op een mechanische stier na – tegelijk tegen elkaar. Dat betekent niet dat je altijd met zijn vieren moet zijn. Bij gebrek aan spelers neemt de A.I. de lege plekken in. Een andere klacht, het gebrek aan variatie, lijkt ook verholpen te zijn. De game kent zestig verschillende minigames.


En de een is nog leiper dan de andere. Zo moeten spelers als een bezetene wegrennen van een rollende steen, gaan ze op kantoor lopen keten als de baas niet kijkt en moet het konijn met een football zo ver mogelijk sprinten terwijl de anderen hem zo snel mogelijk moeten tackelen. De mooiste is echter een parodie op Mario Kart: Double Dash. Een Rabbid bestuurt een driewieler terwijl de ander achterop zich het ongeluk fietst.

In sommige minigames zal je de Wii Remote als een echt voorwerp gebruiken. De bioscoop game eist dat je de Remote als een GSM vasthoudt en dan razendsnel een tekstbericht (door op de A-knop te drukken) doorstuurt voordat je door de biosbaas in elkaar wordt geslagen. Een ander spel vraagt je met de afstandbediening en de nunchuk een schrobbende beweging te maken om zo je onderbroek te wassen. Schrob te weinig en je krijgt remsporen te zien, schrob te lang en je boxers zijn aan vellen.


Tenslotte is er een simpele, maar oh zo melige Rabbid versie van het aankomende Rock Band spel. Terwijl je op de maat van de muziek probeert te schudden – hoe wordt door middel van symbolen op het scherm aangegeven – zingen de konijnen zo vals als een kraai mee met nummers als Smoke on the Water. Helaas lijken de liedjes wel erg lang - vijf tot zeven minuten soms. Hopelijk wordt dit ingekort, want dit zal de pret heel snel bederven.

De opzet van RRR lijkt verder simpeler en klantvriendelijker dan het vorige deel. Binnen een paar drukken met de knop zit je middenin de actie. De computer slaat verder games die een nunchuk vereisen over als één van de spelers die niet heeft. Verder is het mogelijk je eigen campagne samen te stellen, zodat enkel jouw favoriete games overblijven. Perfect dus voor een half uurtje keet met vrienden.


Rayman Raving Rabbids 2 oogt niet vernieuwender dan het vorige deel, maar lijkt wel een flinke nakijkbeurt te hebben gehad. De basis is grotendeels hetzelfde maar met meer verschillende minigames, meer nadruk op multiplayer en wat spelvriendelijkere aanpassingen lijkt deel twee vooral een betere game te gaan worden. Of alle games net zo leuk worden als de Rabbids zelf is even afwachten, maar wij hebben er zin in.