Planet Moon Studios had al drie games op hun naam staan toen ze begonnen aan After Burner, dat zijn Giants: Citizen Kabuto, Armed & Dangerous en de PSP titel Infected. Deze titels waren leuk, maar toppers waren het zeker niet. Is After Burner: Black Falcon wel een topper?

In dit deel moet het Joint Task Force Scramble Team het opnemen tegen de Black Falcon, een terroristische organisatie die dertien leden telt. De Black Falcon hebben namelijk dertien The Assassins gestolen, dit zijn unieke prototypes van vliegtuigen die ze willen verkopen aan de hoogste bieder. Gelukkig heb jij zelf enkele vliegtuigen tot je beschikking die uitgerust zijn met de Afterburner Mark X, dezelfde motor als die in The Assassin. Eerst moet er natuurlijk een piloot gekozen worden, je hebt de keuze uit drie piloten met een stereotiep karakter. Wie je kiest maakt niet veel uit, de veranderingen voor het verhaal zijn miniem.

Het verhaal zelf is redelijk eenvoudig gehouden en dient om een kleine inleiding te geven tot de missies. Deze missies variëren van het uitschakelen van leden van de Black Falcon, inclusief de vernietiging van elke The Assassin, tot het vernietigen van enkele vijandelijke basissen. Naast het hoofddoel zijn er in elke missie nog extra doelen, zoals het opblazen van drie duikboten, die je extra geld opleveren. Dat geld kun je gebruiken om nieuwe vliegtuigen te kopen of om je oude vliegtuigen uit te rusten met nieuwe wapens of met een nieuw kleurtje. Er zijn vijftien vliegtuigen, dit zijn allemaal echt bestaande modellen, zoals de B2 bommenwerper en de F-14 Tomcat.



In totaal zijn er 24 missies die je steeds opnieuw kunt spelen om je score te verbeteren en meer geld te verdienen, je zult echter wel snel te snel klaar zijn met deze mode en dat laat een bittere nasmaak na want je wilt meer. Dit ondanks de schijnbaar repetitieve gameplay, uiteindelijk doe je nooit iets anders dan raketten afvuren, maar de bonusdoelen die je krijgt zorgen ervoor dat er wat afwisseling is. Naast de singleplayer is er ook een offline multiplayer, hierin kun je de game uitspelen met de hulp van een vriend of competitief spelen tegen drie vrienden via de WiFi verbinding. De relatieve onbekendheid van het spel zorgt er echter voor dat de kans dat je vrienden de game hebben miniem is en dat deze mode dus vrij overbodig is.

Vooruit vliegen gaat automatisch, je volgt dus een bepaald pad. Het rondvliegen in After Burner gaat redelijk vlot, als een volleerde piloot manoeuvreer je van de ene kant van het scherm naar de andere. Dankzij het driehoekje kun je zelfs gemakkelijk een rollende manoeuvre uitvoeren. De arcadebesturing leer je in één missie tijd perfect aan. Ondertussen vuur je raketten en kogels af op vijandelijke vliegtuigen, deze worden aangeduid met blauwe icoontjes. Mikken is hierbij geen probleem, de vliegtuigen sneuvelen zoals sneeuw voor de zon. Ook de gronddoelwitten, die aangeduid zijn met groene tekens, gaan er snel aan als je luchtdoelraketten gebruikt. Met de lucht-luchtraketten en de gewone munitie is het onmogelijk gronddoelwitten te raken.

Kwistig omspringen met de munitie is echter geen goed idee, je beschikt maar over een beperkt aantal raketten. Deze worden onderweg wel aangevuld met parachutes en regelmatig land je op een vliegdekschip om de munitie bij te vullen. Deze stukken zul je wel snel beu zijn omdat het er altijd hetzelfde uitziet. Op deze manier zul je echter nooit lang zonder munitie zitten. Munitie kun je ook efficiënt gebruiken wanneer de game je in slowmotionmode brengt. Dit gebeurt wanneer je een uurwerkicoontje oppikt. Echt uitgebreid is de gameplay dus niet, het blijft allemaal redelijk eenvoudig zoals in oudere shooters.



Wat je exact neerschiet, zul je meestal niet merken wegens de grote afstand in de game. Tegen de tijd dat een voorwerp groot genoeg is om te zien, moet het eigenlijk al vernietigd zijn. De vliegtuigen die je wel te zien krijgt, zien er goed uit. Iemand met een beetje kennis van vliegtuigen zal ze snel herkennen. Meestal zie je echter enkel de omgevingen, deze variëren van witte ijsvlaktes tot kleurrijke woestijnen. Veel is er hier niet te zien, op de vijanden na zijn de omgevingen volledig leeg. Dat betekent dus eigenlijk dat je het grootste deel van de tijd zit te kijken op een omgeving die uit enkel wat groene en blauwe rondjes bestaat.

Desondanks beschikt de game wel over leuke explosies en goede lichteffecten. After Burner heeft wel last van pop-up wat lastig is als je nergens mag tegen vliegen. Qua geluid is Black Falcon zeker geen uitschieter, de soundtrack bestaat uit redelijk nietszeggende rockmuziek. Het was een goede keuze om dit soort muziek te nemen, maar de nummers zijn wat te gewoontjes. De geluidseffecten zijn gelukkig van iets hoger niveau, raketten klinken goed angstaanjagend als ze recht op je afvliegen.

Black Falcon is een verdienstelijke poging om de After Burner franchise opnieuw leven in te blazen, de game is geen topper, maar wel de moeite als je aan de slag wilt met vliegtuigen. De multiplayer had beter gekund met een online mode om de game te verlengen en de muziek kan nog wel wat werk gebruiken, maar grote minpunten telt deze game niet. Sega mag Planet Moon zeker nog met nieuwe delen in deze serie laten komen om concurrentie te bieden voor Namco's simulatiegerichte Ace Combat serie, zeker op de next-gen consoles zou dit interessant kunnen worden.