De Hongaarse ontwikkelaar Kyodai Ltd. Is de samenwerking aangegaan met Soedesco om hun episodische sci-fi serie Elea aan de man te brengen. Deze week wordt de game uit Early Access gehaald en wordt de eerste episode officieel uitgebracht op PC en Xbox One. Wanneer en hoeveel episodes er nog gaan volgen is onbekend, maar of we er überhaupt op moeten wachten is misschien een betere vraag.

Door een neurologische mutatie zijn kinderen die op aarde worden geboren vanaf hun zevende levensjaar niet meer in te toom te houden. Ze worden overgenomen door een compleet oncontroleerbare woede die van elk Aards kind een dodelijk monster maakt. De enige oplossing bleek een chirurgische ingreep, met als bijeffect een levend, doch zielloos wezen. Dit resulteerde in een demografische crisis, waardoor de mensheid verder moest kijken. Buiten de Aarde geboren kinderen functioneerden namelijk wel normaal. Gelukkig werd er een goed te koloniseren planeet ontdekt, waar het gigantische ruimteschip Pilgrimage op af werd gestuurd maar bij aankomst ging het schip op radiostilte. Dertien jaar later arriveert een nieuw schip bij de planeet, Recovery, met aan boord River Elea Catharine Jones. Zij is de vrouw van Ethan, één van de leidinggevenden op het eerste schip, en heeft als hoogste doel haar man te vinden en terug in haar familie te nemen.


Bovenstaande synopsis is de context waarin Elea zich afspeelt. Op zich is dat niet verkeerd. Kyodai heeft zich duidelijk laten inspireren door diverse klassieke sci-fi films, waarvan Stanley Kubrick’s 2001: A Space Odyssey nog wel het duidelijkst naar voren komt. Deze inspiratie komt ook terug in de graphics, welke op diverse vlakken schitteren en de kille futuristische sfeer van een eenzame ruimtemissie goed weet over te brengen. Verder zal de game echter nergens het niveau halen van deze eerder genoemde film en andere genregenoten. Hier wordt door zowel narratieve als gameplaytechnische problemen aan bijgedragen, waardoor ik sterk van mening ben dat de game nog wel wat langer in Early Access had mogen blijven. Te beginnen met de psychedelische intro.

De ontwikkelaars bij Kyodai waren zo druk bezig met het implementeren van diverse – toegegeven, indrukwekkende – grafische effecten, dat ze zichzelf vergaten af te vragen of deze enige meerwaarde hadden voor de ervaring. Kort door de bocht zou je het een epileptische chaos kunnen noemen, die langer aanwezig blijft dan nodig. Doordat vaak niet duidelijk is wat de bedoeling is, waar en hoe je invloed kunt hebben, en vrijwel geen context gegeven wordt van wat er gaande is, blijf je zelfs na afloop van de episode achter met de vraag waarom dit nodig was. Mogelijk dat er meer duidelijk wordt uit volgende episodes, maar voor nu besloeg dit onderdeel een te groot gedeelte van de game zonder dat dit werd gerechtvaardigd.


Wat er hierna nog over blijft is een meer traditionele mix van walking simulator en point-and-click adventure. Je loopt rond binnen het ruimtestation, praat met mensen en krijgt tamelijk lineaire instructies van de kunstmatige intelligentie Kazumi. Het wordt al snel duidelijk dat Kazumi meer is dan je standaard AI en hij is dan ook al gauw het meest interessante personage. Wat zijn intenties zijn is onduidelijk, maar hij is meer dan enkel een menselijk schoothondje. De opdrachten die je van Kazumi ontvangt zijn minder interessant. Deze bestaan voornamelijk uit het heen en weer lopen door het ruimteschip, oppikken van objecten en aangaan van bepaalde dialogen. Centraal hierin is de lift, die je van de ene naar de andere verdieping brengt. Hier gaat het echter al snel mis.

Elea geeft namelijk aan wanneer je een object of touchpad kan aanraken, maar het is verre van duidelijk wanneer de timing goed is en of je eigenlijk al interactie hebt gehad. Zo heb ik een minuut in de lift staan wachten, nadat ik meerdere malen op de knop voor de juiste verdieping had gedrukt, voordat mij duidelijk werd dat er iets niet goed was gegaan. Dit ligt misschien deels aan mij, maar het vormt een klein onderdeel van de grote problemen die ik met de game heb. De game is namelijk niet echt speelvriendelijk. Lopen is ontzettend traag, één checkpoint – de enige die je nodig zal hebben – is onlogisch geplaatst en laat je een onnodig lang gedeelte van de game opnieuw beleven en actievolle momenten gaan gepaard met framerateproblemen die onafhankelijk zijn van de grafische instellingen. Ik was dan ook blij dat ik na drie uur deze episode tot een einde had gebracht. Er is ergens een mooie kern, maar de uitvoering is ver verwijderd van de sci-fi klassiekers waarop de ervaring is gebaseerd.