Wanneer de maker van Devil May Cry zijn hand waagt aan een nieuwe franchise, dan zijn de verwachtingen altijd hooggespannen. Dat was ook het geval in 2006 toen Clover Studio de Action-Adventure Okami naar PlayStation 2 bracht. De game werd echter geen groot succes, maar een financiële tegenvaller die – samen met God Hand – naar het einde van Clover Studio en het oprichten van PlatinumGames leidde. Uiteindelijk ging de game echter een tweede leven leiden als culthit, waardoor Capcom Okami overzette naar Wii en PlayStation 3. Nu brengen ze de game nogmaals terug, op PC, PlayStation 4 en Xbox One in de vorm van Okami HD.

Het meermaals terugbrengen van een game zit duidelijk in het bloed van Capcom, maar over de jaren heen is er wel één ding duidelijk geworden: ze doen het alleen met games waarin ze echt succes zien, zoals Resident Evil en Devil May Cry. Dat Okami ondertussen die reputatie heeft opgebouwd, is uiteindelijk wraakroepend gezien het lot van Clover Studio maar het is wel een mooi teken van waardering voor een ijzersterke titel. Okami mag ondertussen namelijk al meer dan tien jaar oud zijn, het blijft een aanrader. Dat komt grotendeels omdat de gameplay – geďnspireerd door The Legend of Zelda maar met een eigen touch om het toch uniek te maken – nog steeds als een huis staat. Het is echter maar één van de elementen die een hoog niveau bereikt, zodat de game over de gehele lijn een stevige indruk blijft maken.


Het avontuur, dat ongeveer veertig uur in beslag neemt, laat je spelen als een indrukwekkende witte wolvin en brengt een mengelmoes van monsters die verslagen dienen te worden, puzzels die opgelost moeten worden en omgevingen die verkend dienen te worden. Amaterasu beschikt hierbij onder andere over de melee-aanvallen die je van een wolvin mag verwachten, maar ze beschikt ook over een magische verfborstel. Deze laat haar toe om de omgevingen opnieuw in te kleuren, puzzels op te lossen en te vechten. Er is hierbij een 'Role Playing Game' systeem aanwezig dat je stelselmatig sterker laat worden. Zo verdien je nieuwe borsteltechnieken bij het aansnijden van nieuwe dungeons terwijl je andere upgrades kunt kopen met het geld dat je verdient in gevechten. Elk van deze elementen is op zich onafhankelijk goed uitgewerkt, maar het is de combinatie van opties samen met de keuzevrijheid die zorgen dat de game excelleert.

Okami heeft natuurlijk een vaste structuur, maar laat voldoende ruimte aan de speler om deze in te vullen. Zo kun je ervoor kiezen om vriendelijke boswezens te voederen, maar kun je hen evenzeer negeren. De vrijheid wordt onder andere zichtbaar in het gevechtssysteem. Gevechten kunnen worden beslist door de brute kracht van Amaterasu, waarbij ze beschikt over een gevarieerd aanbod aan aanvallen. Dat is echter niet de enige optie, ook de magische verfborstel die de tijd bevriest is – in beperkte mate – bruikbaar. Een goede combinatie van al deze technieken zorgt ervoor dat je gevechten snel en stijlvol kunt beëindigen. Aangezien je performance op basis van deze twee elementen wordt gegradeerd, is dat een belangrijk pluspunt. Hoe beter je het aanpakt, hoe hoger je beloning, hoe sterker je kunt worden. De game dwingt je hierbij nergens toe, je hebt de vrijheid om alles op eigen manier te doen en dit zelfs regelmatig af te wisselen.


Dat de game in het verleden al sterk in elkaar stak, wordt duidelijk uit het feit hoe weinig veranderingen Capcom moest doorvoeren. Zelfs aan het grafische aspect had men weinig werk. De overzetting naar een nieuwe generatie platforms gaat natuurlijk gepaard met een flinke upgrade, maar dat komt door het voorbereidend werk dat men heeft gedaan bij de overzetting naar de PlayStation 3. Op dat moment kregen alle assets al een upgrade naar 4K, welke dan via downsampling werden weergegeven op een resolutie die de PlayStation 3 aankon. Het was dus gewoon wachten op de platforms die deze konden weergeven. Een ander voordeel van de game is dat de animatiestijl redelijk tijdloos is. Deze doet denken aan waterverf-schilderijen van de Japanse school zodat het leuk blijft om te bewonderen. Omgevingen zijn dan wel leger dan in hedendaagse games, maar dat deert weinig voor de algemene beleving.