Jarenlang verscheen Dragon Ball Z op de Japanse televisie, maar tegelijkertijd met de serie produceerde Toei eveneens Dragon Ball Z animatiefilms. In 1991 verscheen Cooler's Revenge dat in 1992 een rechtstreeks vervolg kreeg met Return of Cooler.

Het verhaal begint op de planeet New Namek, de planeet die nu alle Nameks huisvest na de vernietiging van Namek door Frieza. New Namek is echter ook niet veilig, de planeet wordt aangevallen door de Big Gete Star, een rare metalen planeet die New Namek begint te verorberen. Via Dende, die op de Aarde verblijft, roept New Namek de hulp van Goku en zijn vrienden in. Goku en Piccolo weten dat New Namek een gevaarlijk oord is geworden, maar toch laten ze - om onbegrijpelijke redenen - toe dat Yajirobi, Oolong en Master Roshi meereizen. Zij voegen weinig toe aan de film, ze dienen enkel voor een humoristisch element, maar Krillin vervult die rol beter. Ze dienen dus enkel om het korte plot te verlengen tot een film van 45 minuten.


De film begint een pak sneller dan zijn voorgangers. De voorgaande films begonnen met rustige taferelen, maar ditmaal wordt het gevaar direct gepresenteerd en de helden schieten direct in actie. Deze nieuwe aanpak pakt hier goed uit. Een traag begin zoals bij Cooler's Revenge had de film nodeloos verlengd, de actie begint dan ook bijna onmiddellijk. Goku en de rest ontmoeten de robots die meegebracht zijn door de Big Gete Star en geleid worden door Metal Cooler. Goku neemt het op tegen Cooler en de anderen houden zich bezig met de robots. Dit leidt in het begin tot enkele mooie gevechten, maar naarmate de film vordert worden de gevechten flauwer en repetitief. Tegelijk neemt het plot belachelijke proporties aan, Metal Cooler blijkt praktisch onverslaanbaar te zijn.

Uiteindelijk loopt alles, deels dankzij de tussenkomst van een zekere Super Saiyan, goed af. Een goed gevoel houd je echter niet over aan de titel. Het verhaal begint hiervoor veel te gek te worden na 20 minuten. De film bevat wel het type taferelen dat je van elke Dragon Ball Z film of episode kunt verwachten, zo is het weinig verschillend van de serie qua animatie en detail. Het bevat ook hetzelfde soort ontploffingen en aanvallen. Metal Cooler bijvoorbeeld heeft geen nieuwe bewegingen bijgeleerd, hij blijft dezelfde planeetvernietigende aanval uit Cooler's Revenge gebruiken. Bepaalde aanvallen zoals de klauwaanval van de robots, worden iets te vaak gebruikt en de schermvullende ontploffingen halen vaker wel dan niet het overzicht uit de scčne weg. Het uiterlijk van de titel is dus duidelijk onvoldoende.


De klank doet het gelukkig beter. De stemmen uit de serie worden in de Japanse en de Engelse versie van de film gebruikt. Beide versies klinken dus zoals je verwacht. In de Japanse versie wordt het typische Cha-La Head-Cha-La gebruikt als intro. Men sluit af met Hero dat ook goed klinkt. Funimation kiest voor de Engelse dub naar goede gewoonte voor weinigzeggende metal en rockmuziek die goed bij de scčnes past. Enkel het eerste nummer, van Mudvayne, is niet speciaal voor de film gemaakt. Het klinkt dus in beide versies allemaal goed, waarbij de Japanse versie beter scoort. Geen van beide versies is echter voldoende goed om een aanrader te zijn. Het plot en de gevechten zijn voldoende reden om de titel over te slaan, zelfs voor Dragon Ball Z fans.