Nadat Nihilistic Software eerder al Resistance: Burning Skies en Call of Duty: Declassified afleverde, is er nu met Guerilla Games' nieuwste game ook een derde first-person shooter te bewonderen op de draagbare PlayStation van Sony. De eerste twee shooters waren ondanks de goedwerkende besturing geen succes te noemen. Nu is het aan Killzone: Mercenary om aan te tonen dat de PlayStation Vita wel degelijk geschikt is voor het genre.

Het eerste wat opvalt als je daadwerkelijk aan het spelen bent, zullen zeer waarschijnlijk de graphics zijn. De game ziet er geweldig uit en laat zelfs de meeste games die te spelen zijn op zijn grote broer op grafische vlak het onderspit delven. Ook het geluid is dik in orde. Hieraan is al goed te merken dat de game in tegenstelling tot de eerder aangehaalde shooters meer geld, tijd en aandacht heeft gekregen. De grafische pracht en praal zorgen ervoor dat je wordt meegesleurd in het verhaal die door de ogen van huurmoordenaar Arren Danner wordt verteld. Hoewel het verhaal met alle bekende oorlogs-clichés net genoeg is om de game door te komen, is het achtergrondverhaal interessant en zal het ook veel meer duidelijkheid geven over de conflicten waarin je beland bent.


De besturing is snel onder de knie te krijgen waardoor je binnen luttele minuten de ene na de andere headshot aaneenrijgt. De analoge sticks worden gebruikt voor het bewegen van je personage of camera en de linker en rechter bumper zal je gebruiken om te richten en schieten. Het zal wel even duren voordat je soepel van wapens verwisselt, een granaat gooit en een VAN-GUARD activeert aangezien deze acties verstopt zitten op het touchscreen en onder het D-pad, wat ervoor zorgt dat je duim de sticks zal verlaten op momenten dat je deze nodig hebt. Ook het gebruik van rondje zal even wennen zijn aangezien je hiermee zowel kunt sprinten, sliden en hurken. Eenmaal je de in totaal drie verschillende acties door hebt, is het geen probleem meer om vanuit je dekking naar de volgende schuilplaats te rennen en daar vanuit je nieuwe cover te schieten. De touchscreen controls tijdens de męlee-aanvallen, hoe goed ze ook werken bij ondervragingen, hadden van mij echter achterwege mogen blijven.

Voor elke Helghast of ISA die je neerschiet, krijg je punten die tevens als geld dienen. Hoeveel punten je krijgt, hangt af van de vijand en de manier hoe die van zijn leven beroofd wordt. Op elke map zijn er meerdere plekken waar je geld inwisselt om wapens en andere equipement te kopen en bepaald welke uitrusting je wilt dragen, waardoor het doorkruisen van een level niet meer afhankelijk is van de equipement die je op dat moment bij je hebt. Hoewel het nieuwe wapensysteem prima werkt op een handheld, heeft het ook één groot mankement; Het zorgt er namelijk voor dat je beperkt bent tot twee wapens en het is niet mogelijk om wapens van je tegenstanders af te pakken waardoor je verplicht wordt om gebruik te maken van de armsdealer Blackjack omdat je huidige wapens niet bestand zijn tegen de groep Helghast die je ontdekt heeft. Ook zal de beperking op de equipement ervoor zorgen dat je lange tijd met dezelfde wapens zult spelen omdat je de zuurverdiende punten in iets anders wilt steken en hierdoor de vrijheid in je eerste playthrough erg kan gaan beperken.


De missies in de verhaalmodus geven je namelijk veel vrijheid. De game dropt je bij de start van een missie op punt A en geeft je de opdracht om op punt B te komen. Hoe je er wil komen is geheel aan de speler. Deze vrijheid zorgt ervoor dat het nieuwe wapensysteem echt kan schijnen. Zeker de VAN-GUARD's, oplaadbare technologische hoogstandjes, vergroten de speelruimte waarin je tegenstanders uit kunt moorden. De vrijheid die je geboden krijgt, wordt jammer genoeg meerdere keren per level onderbroken door een verplichte “Kill all enemies in the room” of “Go to point C in three minutes to escape the map” missie, wat er op momenten voor zorgt dat de storymode echt vervelend wordt om te spelen zodra je de levels aan één stuk door speelt. In totaal zijn er negen missies in het spel die maximaal een uur per level in beslag zullen nemen.

De storymode missies zijn tot aan de nok toe gevuld met content. Zo is het mogelijk om in elk level zes verschillende stukken Intel te verzamelen die meer van het achtergrondverhaal onthullen. Deze Intel verkrijg je door dataterminals te hacken of door een Helghast met een hoge rank te besluipen en die door middel van een ondervraging en intimidatie van zijn informatie te ontdoen. Daarnaast is het mogelijk om de levels te herspelen met het doel om bijvoorbeeld zo stealthy mogelijk te zijn. Hiervoor wordt je ook beloond tijdens het spelen want je krijgt bij elke succesvolle opdracht extra geld. Zo ontvang je bijvoorbeeld 500 punten als je ongezien al het schietvoer in een gebied weet te vermoorden. Echter zijn de leaderboards die de replay value zeker had kunnen vergroten hier een opvallende afwezige.


Ook zal je meerdere uren kunnen vullen met de multiplayer. Guerilla Cambridge is erin geslaagd om de traditionele Killzone multiplayer, hoewel flink uitgekleed, uitstekend te vertalen naar de draagbare spelcomputer. Tijdens een match zul je tegen maximaal zeven andere soldaten neergezet worden om onder meer de hoogste score te halen in een free-for-all deathmatch. De mappen zijn goed ontworpen waardoor je geen hinder ondervindt van het relatief lage aantal spelers tijdens een match. De spawnpoints zijn daarentegen nog wel toe aan verbetering aangezien ik vaak naast een toekomstige puntenbundel spawnde die mij een paar seconden daarvoor wist af te schieten. De wapens die je in de story mode unlocked, kun je ook tijdens je online ervaring gebruiken, al zul je wel enkele levels omhoog moeten gaan om meerdere loadouts in te kunnen stellen. Tijdens de virtuele veldslagen wordt er ook meer dan eens een capsule op de map geschoten die ervoor zorgt dat het gevecht niet op dezelfde plek plaats blijft vinden. Als je deze capsule tijdens een match weet te hacken zul je een VAN-GUARD krijgen die mits goed gebruikt een groot voordeel kan geven. De multiplayer zit zo goed in elkaar dat het in mijn ogen ook het beste deel van het spel is.

Waar Nihilistic Software faalde, heeft Guerrilla Cambridge wel een goede first-person shooter weten af te leveren en de studio bewijst met Killzone: Mercenary zeker dat de PlayStation Vita geschikt is voor shooters. Naast de prachtige graphics zijn ook de gameplay en content dik in orde waardoor de game meer te bieden heeft dan alleen een prachtige cover. Hoewel de story mode aan de korte kant is, is er mede door de multiplayer genoeg te doen om de game aan te raden voor elke PlayStation Vita-eigenaar, waarna de game je Vita lange tijd niet meer gaat verlaten.