The Rock keerde kortstondig terug, The Shield stond op, we dansten mee met Fandango en kregen er met NXT en Total Diva’s nieuwe programma’s bij. Het is een korte greep uit de gebeurtenissen sinds WWE 13 verscheen, maar niet alleen in de worstelwereld zelf zagen we veranderingen.

Afgelopen december ging THQ failliet, de uitgever die ons jaarlijks de WWE titels bracht. Het zorgde voor een hoop onzekerheid, maar gelukkig was daar 2K Sports die de serie over nam en waarvan we op 1 november het eerste resultaat zien middels de uitgave van WWE 2K14, qua naam aansluitend op de andere titels uit hun sports line-up als NHL 2K14 en NBA 2K14. Sommige dingen blijven echter onveranderd, zo staat ontwikkelaar Yuke’s nog altijd aan het roer en zien we om deze reden niet zozeer een andere game, als wel meer subtiele aanpassingen ten opzichte van vorig jaar. We mogen dan ook meer gelijkende karakters en betere animaties noteren, waarbij met name dit laatste element moet gaan leiden tot een geloofwaardigere game.


Hoewel WWE 13 namelijk zeker geen slechte game was, niet voor niets scoorde het spel een 83, waren er wel degelijk enkele verbeterpunten. Om deze punten aan te pakken zijn de animaties op zowel groots als op kleiner vlak aangepast, zo zijn er in totaal meer dan tweehonderd animaties opnieuw ontworpen. Een voorbeeld van een grote aanpassing is dat we bij het rennen eerst een kleine overgang zien, daar waar de sprint voorheen per direct werd ingezet. Op kleiner vlak zien we de worstelaars tussendoor even hun polsbandje goed doen of richting zijn tegenstander gebaren dat deze op moet staan, hetgeen subtiel is en daardoor niet als een schokkende vernieuwing gezien mag worden, maar er wel voor zorgt dat ze net iets meer tot leven komen.

Een ander veelvoorkomend probleem uit de serie waren de reversals. Onervaren spelers kregen er amper grip op, terwijl de meer ervaren spelers in een langdurige reversalstrijd terecht kwamen. Om dit op te vangen zal een reversal nu eenmalig zijn: weet je een aanval af te wenden dan zal dit direct over gaan naar een volgende beweging. Zo’n beweging kan bijvoorbeeld een strike zijn, een beweging die ditmaal een stuk sneller kan worden uitgedeeld en niet kan worden geblokkeerd door een grapple.


De gehele wedstrijd werk je toe naar een finisher, welke uiteen te zetten zijn in onder andere de catapult finisher en de catch finisher. De eerste laat je de tegenstander in de trouwen rennen om bij diens terugkeer een finisher uit te voeren (neem de Spear van Christian), terwijl de tweede een finisher vanuit de lucht uit laat voeren (neem de RKO van Randy Orton). Hoewel deze bewegingen vooral om het individu draaien zijn er tevens OMG Moments voor twee personen. Deze momenten gebeuren dynamisch en laten je extra schade aanbrengen, denk aan een Double Shellshock van Ryback of een Double Chokeslam van The Big Show.

Alle bovenstaande wijzigingen draaien vooral om de gameplay, maar ook qua modi zien we een grote toevoeging. Stond in WWE 12 de Road to Wrestlemania centraal en maakte WWE 13 indruk met de Attitude periode, daar draait WWE 2K14 geheel om dertig jaar Wrestlemania. Dit uiteraard vanwege 6 april 2014, de datum waarop Wrestlemania 30 plaats zal vinden.


In de 30 Years of Wrestlemania mode worden we meegenomen langs iconische momenten middels 45 matches. Onder andere Hulk Hogan vs. Andre the Giant voor de WWE Championship tijdens Wrestlemania 3, Dwayne "The Rock" Johnson vs. "Hollywood" Hulk Hogan in de "Icon vs. Icon" match tijdens Wrestlemania 18 en The Rock vs. John Cena tijdens Wrestlemania 28 zijn enkele van de matches die we opnieuw kunnen beleven. Ieder van de matches wordt begeleid door cutscenes en achtergrondinformatie, waarbij we onder andere speelbare personages, alternatieve kleding, nieuwe arena's en foto's uit het archief vrij kunnen spelen. Niets lijkt WWE 2K14 dan ook in de weg te staan om een oude liefde van gamers onder de vlag van een nieuwe uitgever wederom op te laten vuren.