Laat me deze recensie openen met een vraag. Ben jij een gamer die graag serieuze games speelt? Dan mag je meteen stoppen met lezen, Deadpool is namelijk niet alleen een absurd en knotsgek karakter, de game blijft zijn baasje hierin trouw.

Het absurde begint al in de eerste minuten van de game. Nog voordat Deadpool is opgestaan uit zijn stoel in zijn huiskamer zijn we al twee achievements / trophies rijker. Vervolgens belt hij even met stemacteur Nolan North en ontwikkelstudio High Moon Studios, worden er duizend pannenkoeken gebakken, werkt hij zijn internetstatus bij en blaast nog even een opblaaspop op tot het juiste formaat. Nog nauwelijks bekomen krijgen we een script in ons handen geduwd die Deadpool meteen bewerkt terwijl hij tegen zowel de speler als zichzelf praat. Inderdaad, het betreft hier niet je doorsnee game.

Het niet al te lange verhaal, na ongeveer zeven uur zul je deze hebben doorlopen, moet het vooral hebben van dit soort humor. We zien enkele cameo’s van onder andere Wolverine en Rogue, maar het is het hoofdkarakter zelf die de hoofdrol opeist. De platte humor moet je liggen en grappen vallen nog wel eens in herhaling, maar mede door Nolan North blijven ze in een flink tempo op je afgevuurd worden waardoor je je niet snel zult vervelen. En dit is maar goed ook.


Qua gameplay weet het spel namelijk minder indruk te maken. Het is wat je van een game rondom een IP als deze mag verwachten: simpel vermaak door voortdurend op de knoppen te blijven drukken. Naast hack-and-slash gameplay beschik je over geweren, waarbij de lock-on functie helaas faalt. Niet alleen werkt het selecteren slecht, je zult het doelwit ook voortdurend uit het oog verliezen, mede door de falende camera. Het klinkt allemaal behoorlijk negatief, maar gelukkig valt dit in de praktijk mee. Verwacht je niet teveel diepgang en ben je de game bereid enkele fouten te vergeven, dan zul je in korte tijd vele vijanden achter je laten.

Dit laatste doe je overigens niet zomaar, je verdient er namelijk DP Points mee waarmee je diverse statistieken uit kunt breiden. Door combo’s te maken kun je Deadpool in het upgrade menu niet alleen sterker maken, maar tevens geheel nieuwe wapens aanschaffen. Te denken valt aan een shotgun en een pulse rifle of mijnen en zelfs een berenklem. Een gratis tip voor de gamers die dit snel willen doen: tussen checkpoints in kun je verdiende punten besteden aan upgrades, waarna de upgrades bewaard blijven op het moment dat je het checkpoint opnieuw inlaadt. Graag gedaan!


De gehele opzet van de game is duidelijk gericht op de humor die we al eerder aanhaalden. Dit komt niet alleen naar voren in de audio, maar tevens in de opzet van de game. Hoewel het spel grafisch geen grootse indruk maakt zijn de omgevingen steeds weer zo opgezet dat het de humor ondersteunt. Op een moment bekijk je het spel bijvoorbeeld vanuit 2D omdat Deadpool in het eerste level zijn complete budget al heeft verbruikt terwijl je in een later level kisten kunt openen zoals we dat in Zelda doen. Er zijn vele verwijzingen naar zowel films, series als games die steeds de juiste snaar weten te raken.

Duidelijk is dat Deadpool niet de beste game op de markt is wanneer we naar de techniek kijken. De gameplay is behoorlijk repetitief, de grafische afwerking ontbreekt en hiernaast is het spel niet heel erg lang. Een Challenge Mode weet de tijdsduur ook niet te verlengen aangezien deze weinig toegevoegde waarde heeft. Dat Deadpool toch het spelen waard is, is dan ook grotendeels toe te schrijven aan de humor. De ontwikkelaar heeft haar creatieve geest de vrije loop gelaten, waarbij ze trouw zijn gebleven aan de franchise, hetgeen resulteert in een game die de fans zeker eens uit moeten proberen.